Hoxe a nosa historia se escribe con cartos

¡Que vergoña! O mires por onde o mires. Todo xira co diñeiro. Todo o mundo vai detrás del. Dende aquel 1.926 que xa se falaba da “economía global”, ata hoxe, convertidos nun cracs económicos, os cartos (diñeiro) foron a sombra da nosa historia. Daquela fazaña de Rockefeller, vindo como lle aumentaban as ganancias, “El hombre … Seguir lendo Hoxe a nosa historia se escribe con cartos

A carpideira, de leirado

A fama da Carpideira de Leirado, con conxuros, feitizos, ademais de exercer a súa profesión, era moi eficaz, segundo me contaran. O parecer ninguén sabía naqueles pasados tempos, que aquela carpideira asistira a tantos enterros nin exercera coas súas cousas a tanta xente. A lo menos ninguén me soubo dar razón de como se chamaba. … Seguir lendo A carpideira, de leirado

Cando o carro cantaba baleiro . . .

Coa Almofada Esquecida, viume a memoria esta historia que ninguén xa coñece dunha veciña de A Laxe, chamada Carme Oxea (q.e.p.d.) de Fornelos da Ribeira. Esta miña veciña (q.e.p.d.), presumía do carro de bois, polos rueiros do Casco ata que no camiño de Martín se detivo; e despois dun breve silencio preguntou: - Ademais de … Seguir lendo Cando o carro cantaba baleiro . . .

O campo das caralladas en vigo

Lembrando aqueles tempos de cando ías aos capuchinos é vías que por detrás estaba o Campo das Caralladas. Hoxe con meses pasados por auga, comprobo como o tempo pasou e xa pouco te lembras daqueles veciños que “ían a Vigo”. ¡Que tempos! Do embarcadoiro de madeira das Avenidas. Da praia de San Francisco na Ribeira … Seguir lendo O campo das caralladas en vigo

Polo pan baila o can ¡Manda truco!

Estas e outras frases, propias da nosa terra, aprendinas de neno, na miña aldea. É de Manuel de Concha, de Cimadevila (q.e.p.d.) con “marcho, que teño que marchar”. . . Digo eu que en cada aldea, as xentes foron conformando a vida,é tamén en Fornelos da Ribeira, con frases, sentencias é expresión que hoxe expoño … Seguir lendo Polo pan baila o can ¡Manda truco!