Estamos en tempos do medo

Si, porque os que teñen a sorte de “traballar”, teñen medo de perdelo.

Os que “non traballan”, teñen medo non encontralo.

Quen non ten medo e a “fame”, que ten medo o “xantar”.

Os “condutores” teñen medo a camiñar, e os “peóns” medo a seren atropelados.

A “democracia” ten medo a falar da “memoria histórica” e os “políticos” medo a dicilo.

As “xentes “ teñen medo os levantamentos militares, e os militares teñen medo a non ter armas, e as armas teñen medo a falta das guerras.

E o “tempo” do medo.

Medo das “mulleres” a violencia dos homes, e medo do “home”, as mulleres sen medo.

Medo os “ladróns”, a policía. E a “policía” a tantos ladróns.

Medo as portas sen pechaduras.

Medo o tempo sen reloxo.

Medo o tempo sen televisión para os meniños.

Medo a noite sen pastillas para durmir.

Medo o día, sen pastillas para espertar.

Medo a multitude.

Medo a soidade.

Medo o que pasou, e o que pode pasar.

Medo o que pode ser.

Medo a morrer.

Medo a vivir.

Estes son os nosos medos de hoxe.