Sobre a nosa fala

Aínda era eu pequeno e falaba en galego por curiosidade cando na casa me dicían: La gente de bien no habla gallego. E sendo tan pequeno, pensaba na cooficialidade compatible co idioma de Cervantes. A o menos así o cría eu. Venme a memoria precisamente un veciño de Taboexa, Indalecio Rodríguez Lavalle, emigrado no ano …

As nosas costumes

As nosas costumes de cando neno, era o mellor segredo da nosa xente do Condado de Salvaterra do Miño, e da nosa parroquia de Fornelos da Ribeira, para ter unha vida feliz. O menos daquela maneira. Saber que os amigos mais importantes eran por suposto, os organizadores das festas e romarías. Era eu un neno …

Jofainas, Aljofainas, Lavamans, Palanganas

En castrapo: ¿As lembrades? Usadas aínda na nosa infancia como recipiente para o aseo persoal, que se completaba coa xerra gomil, como bacía para lavar as mans, usada en moi poucas casas deste noso Fornelos da Ribeira e Condado de Salvaterra. No noso eido de Cambra, a casa estaba chea de curiosidades como o “aristocrático” …

Nunca nos miran…

E verdade, porque emigrar e moito mais que un problema de papeis. Antano se falaba do sono americano, sobre todo de Cuba, Venezuela e Arxentina, pero non tanto dende un punto de vista como o fixo, “NINGUÉN NOS MIRA”. Un filme xa vello onde o que se ve e que o fracaso para moitos fora …

Lembranzas de Fornelos da Ribeira

Era o Día da Romaría da Nosa Señora das Dores, en Fornelos, e chovía que Deus a daba. Fixera temer a procesión. Afortunadamente para a xente que esperaba o momento; e dicir a hora sinalada e o Ceo despexado, enchendo a Igrexa de veciños ansiosos da presenza da procesión, sempre cos ollos no Ceo, e …

¿Será conto ou non?

Cando aínda era meniño, na Taberna de Ron, no rueiro de O Casco, me contara o pai de Miro (q.e.p.d.), que polos anos do 1.600/1.700, un fillo de Fornelos aburrido da súa sorte collera un barco de vela, e navegara ata Arxentina onde chegaría sen sabela data. Chegar chegara e comprobara que era un pais …