Como eu é coma ti, as videiras, tamén choran. Xa de pequeno, na poda, preguntaba polo choro das videiras,ninguén me dera a solución. Non a sabían. Foi despois dalgúns anos cando me acabo de decatarme de quen chora de tristeza é quen o fai de alegría, como as videiras. Aló, polos anos 40 ollaba para … Seguir lendo As videiras tamén choran
Autor: Manuel Alfonso Estévez
Eu tamén choro
E me pregunto: ¿Cantas veces haberei chorado sen saber que a vida me estaba facendo un favor? ¿Cantas? Sen entender o que ocorre no mundo, porque existir é reiniciarse, unha e outra vez, é fechar a fiestra daquel que foi o meu fogar o rueiro do Casco, en Fornelos da Ribeira, para abrila porta, mentres … Seguir lendo Eu tamén choro
A catedral dos paxaros: A carballeira de as Fraguiñas
Por ser o rueiro das grandes solemnidades culturais,sociais e deportivas da parroquia, e ¡por certo! A catedral dos paxariños, sen que ninguén haxa feito un estudo, dende que se plantou a primeira árbore no “Día da árbore”, fai tantos anos. . . Pois ben, ano tras ano, os paxariños do lugar, toman a carballeira e … Seguir lendo A catedral dos paxaros: A carballeira de as Fraguiñas
O meu primeiro plaxio
O meu primeiro intento de plaxio fora polos anos 48/50, pero frustado. Porque non so fracasei intentando plaxiar a un autor, senón que, tamén o fixen pretendendo falsear a miña propia vida. Escribir ten iso:” Un pode mentir con total impunidade e sen ningún tipo de consecuencias, mais ou menos, encuberto pola ficción”. Naqueles tempos … Seguir lendo O meu primeiro plaxio
Letras feridas
Lembrando as feridas de Fornelos da Ribeira. A miña terra. Daquela, a República Española fora ben acollida polos fillos de Fornelos. Unha das razóns de tan boa acollida fora a instauración da República, que alimentaba as esperanzas de que se aclarase a morte en 1.920 do veciño agrarista Xoán Dominguez Vieitez, do rueiro de Pedrapiñeira, … Seguir lendo Letras feridas
A sombra do vento
É unha novela de Carlos Ruíz Zafón, educado nun colexio dos Xesuítas de Sarria, pero as miñas Sombras do Vento, son as puras historias vividas por un mociño de aldea, en Fornelos da Ribeira. Non é unha chamada dalgún poema, non, é a visión dun fillo de aldea, da familia e sobre todo, das mulleres … Seguir lendo A sombra do vento
Debe estar conectado para enviar un comentario.