Fundado polo rei Afonso III, no seu actual emprazamento o longo do século XIII. E durante o reinado de Dinís, aló polo 1.305, dotado dunha coiraza envolvente para defenderse da nosa artillería galega durante o reinado de Manuel I. No ano de 1.656 durante a Guerra da Restauración, transformouse en fortaleza en planta poligonal con … Continúa leyendo ¡¡Sempre en Monçao!!
Autor: Manuel Alfonso Estévez
O cerimonial do noso porco
Durante séculos o sacrificio do noso porco, fora desangralo, para aproveitala sangue do resto do corpo e quedar limpo. Fornelos, corazón do Condado de Salvaterra, fora residencia de dona María Anes Soutomaior, Rodríguez de Pazos, Clemente Francisco Cambra e Ignacio Estévez de Castro, e outros mais, a sombra do campanario da Igrexa de San Xoán, … Continúa leyendo O cerimonial do noso porco
Os nosos santos
O primeiro foi San Pelaio, nado en Albeos, en Crecente, refén dos musulmáns polo seu tío Hermigio, bispo de Tui, que co rei Ordoño II, foi derrotado en Valdejunquera, no 920. Os cartos do rescate chegaron Al Andalus, pero Pelaio sufrira xa martirio nas mans dos mahometanos en testemuña de fe, e na defensa das … Continúa leyendo Os nosos santos
O meu compromiso
O longo dos anos que levei traballando, podo dicir que todos foron convertidos nun modo de vida. Unha: De entender o meu traballo, o sentido da miña vocación e profesión política e social, sen subtraerme as relacións con suxeitos de certa intimidade, dende a posibilidade de acceder o seu mundo persoal, e a súa propia … Continúa leyendo O meu compromiso
O cruceiro de o casco
Alí aínda hoxe está no rueiro de O Casco, en Fornelos da Ribeira, acompañado da capela Santa Rosa, da miña familia, Clemente Francisco Cambra e meu pai Manuel Estévez Cambra, coa tenrura da vida, daqueles moradores do eido de Cambra. Alí está no seu sillar de granito inconmovible os embates do tempo, asentado como monumento … Continúa leyendo O cruceiro de o casco
Escorreito, meu amigo, escorreito
Así, se dicía polos anos 1.940: ¡Canto lle debo o Noso Señor do Vaticano! ¡Canto...! Vai para mais de corenta anos que me levantaron unha calumnia e para desmentila quixo o Señor Deus, do Vaticano, conservarme rexo ata a presente hora, sen que me pesen nin me fatiguen, mais da conta. O que me botou … Continúa leyendo Escorreito, meu amigo, escorreito
