Saber que se sabe o que se sabe, é o que non se sabe, o que non se sabe. . .(Confucio). Este filósofo teórico social, fundador dun sistema ético, mais que relixioso, chega hoxe o meu blog. porque “O Confucionismo”, ten que ver coa práctica do ben, a sabedoría empírica, e as propias relacións sociais, … Seguir lendo É mais o que non sabemos, que o que sabemos
Autor: Manuel Alfonso Estévez
¡Ponteareas! ¡Ponteareas!
Deixa a capa onde a vexas. Da ponte sobre as augas do Tea. Ponte romano e Areas. Viñedos. Terra tamén de dona Urraca quen en 1.090, casara con Raimundo de Borgoña, Condes de Galicia. Ponteareas é historia da viúva Urraca, quen en 1.095 casara con Afonso I, de Aragón, é tamén, da reclusión no 1.117 … Seguir lendo ¡Ponteareas! ¡Ponteareas!
¡G a l e g o s! Non é cantos somos, senón, como somos
Cada día morren centos de milleiros de seres humanos no mundo. A impresionante cifra se torna mais calafríante, si lembramos os millóns de xentes falecidas no mar. Eu que son un pobre habitante do Planeta Terra, me uno a declaración de “Nafis Sadik”. Directora do Fondo das Nacións Unidas a que o problema non é … Seguir lendo ¡G a l e g o s! Non é cantos somos, senón, como somos
O caixón do xastre
(Dedicado o meu amigo Lecio, o último xastre que queda, en Fornelos da Ribeira). “Non é mais valente quen non ten medo, senón, quen sabe conquistalo”. (Nelso Mandela) Posiblemente que o amigo Lecio, saiba, como eu, que é o medo pola experiencia. . . Se pode sentir medo, a que te deteñan. Pode mesturarse entre … Seguir lendo O caixón do xastre
A historia dun fillo de p.
É a historia de un duro fillo de p. Un retrato, no mellor estilo de Charles Bukowski, compartida con unha mascota felina. Esta relación misteriosa a poderíamos ir rastrexando en certas semellanzas que ambos comparten: Os gatos son silenciosos, distantes, entre outras cualidades, parece ser o perfil, que casa de maneira perfecta cos hábitos da … Seguir lendo A historia dun fillo de p.
Os ningures. . .
É non é por contaxiar de lirismo alleo ou dun espellismo melancólico, non. É unha recompensa “Os Ningures” de Eduardo Galeano (1.940) que encaixan nesta almofada Esquecida. “Soñar nas pulgas por mercar un cadelo, é soñar cos “ningures”, cos pobres, que algún máxico día, “chova e de boa sorte”; que chova a cántaros a boa … Seguir lendo Os ningures. . .
Debe estar conectado para enviar un comentario.