Este Clemente Francisco Cambra xurista na Arxentina, era fillo de Clemente Francisco Cambra e Vilas, profesor cirurxián, que nacera no rueiro do Casco, en Fornelos da Ribeira, no mesmo eido que eu, que fun o último. Emigrante na Arxentina, como os seus irmás, José María, vicario en el Azul, Jesús en Rosario, e Juan Bautista, … Continúa leyendo Clemente Francisco Cambra e Rivas, xurista na Arxentina
Autor: Manuel Alfonso Estévez
A nosa retranca en Fornelos da Ribeira
Parece ser que a nosa “retranca” proven do árabe “tafar” pasando a nosa terra con “ata fal”, do cancioneiro medieval. No noso eido está “arredar”, facer ir para atrás; e polo tanto, retranca e algo así como que hai algo detrás da tranca. No Dicionario unha retranca ven a ser o madeiro de ferrar, entre … Continúa leyendo A nosa retranca en Fornelos da Ribeira
Unha cousa e ser galego; outra como te chaman…
E outra , que te falen de meigas, de morriña que é a sensación de tristeza que todos temos da terra, onde temos Ceo gris, case que sempre gris, e se di que a xente non sabe si sube ou baixa. ¡Vai ti a saber! ¡Claro que te das conta de cando te chaman “gayego”! … Continúa leyendo Unha cousa e ser galego; outra como te chaman…
Así era a miña aldea
Así era a miña aldea o final da Guerra Civil, tanto o país como a aldea de Fornelos da Ribeira, totalmente devastada e arruinada, dando paso a un período de dúas décadas de carencias e necesidades de toda índole. A autarquía económica e o intervencionismo do Estado Español, unido o illamento internacional sostido polo franquismo, … Continúa leyendo Así era a miña aldea
Eu son galego, e un pouco español
Así é. Son galego e paso o tempo facendo vida familiar. Non son de cine, pero si dos Concertos de Habaneras, que tódolos años se celebran en Vigo. Fútbol e ar libre compatible coa lectura Son galego de nacemento, de corazón e de cultura, e tamén son un pouco español no tempo libre. A vida … Continúa leyendo Eu son galego, e un pouco español
España : ¡Aí te quedas!
Aló polo 1.949 un tal Xosé Benito Rodríguez, sentiu a necesidade pola pasarela do barco, mirando atrás no Porto de Vigo, a xente chorando, e el, sacudindo os pes para quitar o po da terra que lle quedaba gritando: “España, aí te quedas”. Pasaron anos e tempo suficiente e no outro lado do mundo, no … Continúa leyendo España : ¡Aí te quedas!
