Fornelos da Ribeira, corazón do Condado de Salvaterra do Miño, e un dos recantos mais singular desta terra, tan fermosa como querida. A súa perspectiva, para o viaxeiro, como eu, que se encamiña polos distintos vieiros, podería describirse: Dende o adro da Igrexa, Aló o fondo se estende, Nobre,pedra a pedra, nomes, Hortas e séculos … Seguir lendo Recanto de vida
Categoría: Costumbres
As nosas costumes
As nosas costumes de cando neno, era o mellor segredo da nosa xente do Condado de Salvaterra do Miño, e da nosa parroquia de Fornelos da Ribeira, para ter unha vida feliz. O menos daquela maneira. Saber que os amigos mais importantes eran por suposto, os organizadores das festas e romarías. Era eu un neno … Seguir lendo As nosas costumes
A nosa retranca en Fornelos da Ribeira
Parece ser que a nosa “retranca” proven do árabe “tafar” pasando a nosa terra con “ata fal”, do cancioneiro medieval. No noso eido está “arredar”, facer ir para atrás; e polo tanto, retranca e algo así como que hai algo detrás da tranca. No Dicionario unha retranca ven a ser o madeiro de ferrar, entre … Seguir lendo A nosa retranca en Fornelos da Ribeira
Na romaría do medo: ¡lagarto, lagarto!
¡Quen o diría que a Ermida de San Bartolomeu, no monte Sanomedio de As Neves, se chame a “romaría do medo”! Lagarto, Lagarto me dixen eu, cando de neno, pasei por alí acompañando o parente Emilio Domínguez Cambra, camiño de Santa Marta. E non era para menos, pois supuña mala sorte. Lémbrome, por exemplo da … Seguir lendo Na romaría do medo: ¡lagarto, lagarto!
Sorregar. . . Sorrejar e sorrejeime…
Na nosa terra, xerga mariñeira que expresa regar de viño o noso corpo por dentro e por fora. Curiosamente, sorregar ou sorrejar, esta última non é ningunha gueada dos nosos amigos da península do Morrazo. Aplicada o noso léxico mariñeiro castelá é diferente o catalá que di: “regar accidentalmente por filtración ou por rebosamento, unha … Seguir lendo Sorregar. . . Sorrejar e sorrejeime…
Lembrando as xentes de Fornelos
Aquelas xentes madrugadoras e traballadoras que vivían miserablemente do pouco que lles daba o campo. Estas nosas xentes, de Fornelos da Ribeira, produtoras agropecuarias, traballadoras de terras de distintas dimensións, e diferentes recolleitas; as da horta, as cales dedicaban moitas horas de traballo, practicamente de sol a sol, para proveerse de verduras, tomates, cebolas e … Seguir lendo Lembrando as xentes de Fornelos
Debe estar conectado para enviar un comentario.