A miña aldea, de neno

Lémbrome de escoitar a familia que en Fornelos da Ribeira, non existía a pobreza; o que si non había naquela época eran ricos, mais aló do Manuel da Loña, que na paz estea. Como en tódalas aldeas, as xentes de Fornelos da Ribeira, so ían abastecerse as tabernas de Manolo “O Xurreiras” e “Guillade”, nas …

Nostalxias do río tea

Despois de tantos anos pasados, mais de setenta e tantos, poucas veces me lembrei tanto do Río Tea o seu paso pola miña terra de Fornelos da Ribeira, e a súa fermosura. Daqueles tempos pasados, con días recios e escuros, que pechan as marabillas deste paisaxe, entre néboas e tormentas, nas que nos xuntabamos Miro, …

O galo da miña madriña

Aquel vello galo, da madriña acostumaba a cantar co vento. A verdade era que aquel galo tiña moita afección a cantar. E, non vexades como se deleitaba escoitando as ras da poza de Cantalarana (en castrapo), nas noites de chuvia. Aquel galo se lle puña os ollos húmidos da emoción, onde as verdes cantantes ofrecían …

Para O Aitá Luciano Alberdi: Exemplo Vasco

Durante os meus anos de inmigrante galego no País Vasco, tiven a sorte de asistir a botadura da motora "Aitá Luxiano”, que estaba casado con María Cruz Atorrasagasti. Este bo home vasco, fabricante de barcos a motor, grazas a Antxón Aguírre Sorondo, veño de lembralo, pois fai moitos anos que o aitá Luxiano, deixara de …

A tenda e barbería de Guillade

Guillade, ademais da tenda – taberna, tiña barbería no piso, rueiro de As Fraguiñas, que por certo o edificio aínda existe e a tenda tamén. Era ademais de taberneiro, barbeiro, e os sábados pola tarde, ía no mes de agosto, a facerlle a barba o avogado Gonzalo Losada e Pardo, o eido de Cambra no …

O Enriquiño da Parda

Se criara con unha tía avoa a cal lle contara dunha “meiga”, que había nos Castros, no Eido Vello, en San André de Lourido que algúns dicían saía o ar libre, e se sentaba tendo diante de si, un pano cos tesouros de ouro dos tempos dos mouros. O Enriquiño da Parda, fora ensinado pola …