O pequeno saltón

Ou Saltamontes, en castrapo. Animaliño de cor verde ou amarelo, coas patas posteriores saltadeiras, cuxas femias posen un oviscapto. Tamén soen chamarse, “O Saltón Peregrino”, pero soen ser mais ben grises ou pardos e non teñen oviscapto. Cada día estou mais convencido de que son a poesía da terra, que non fenece nunca. Cando as …

As caraveleiras do meu lar . . .

¡Que perfumadas, eran as condenadas! É iso que non era ningún complexo turístico, nin unha carballeira dun parque. Non. Era a entrada o lar de Cambra, no rueiro de O Casco, en Fornelos da Ribeira, miña terra natal. Lémbrome como de rapaz, sementara por ambas partes da entrada unha chea de caraveleiras, flores policromas, resistentes, …

A historia da gardenia

A cheirosa historia da gardenia, popularizada por Antonio Machín, ofrecéndonos: “Dúas gardenias para ti.” Esta miña gardenia,como tódalas demais, proceden da China ou África do Sur, e forman parte da planta do café. ¡Quen o diría! As nosas terras chegou pasado 1.720, en rivalidade coa Camelia. O seu nome procede de “Garden Alexander”, botánico escocés …

Polos rueiros de Fornelos da Ribeira

De pequeno recorrín a pe é bicicleta tódolos rueiros da parroquia,sendo recibido con toda xenerosidade polas xentes dos lugares por onde pasaba. ¡Que pracer! Hoxe, estamos perdendo cousas; cousas sensibles, cousas fermosas que teñen os nosos rueiros: Aquel contacto coa natureza, o diálogo coas nosas xentes, que forman parte natural da nosa maneira de ser …

¡Vagalume, Vagalume!

Que non quería voar, cando aparecía iluminando as noites polos rueiros da miña terra. É digo eu, como aqueles animaliños da miña nenez, formaban grupo, e vivían en comunidade dentro dos buracos nas gabias dos rueiros da miña aldea.¡Que curiosidade! Lémbrome,tal como si fora hoxe, cando desaparecía o sol de verán, é dende As Fraguiñas …

A ra do charco do rueiro de a loña

Mesmamente onde vivía Manoel da Loña coa súa familia. Fronte mesmamente o eido familiar, me lembro da poza é a ra, que non gustaba do lugar. Tódolos días do ano, os que pasaban para Cimadevila, polo lameiro, dando de beber o gando, a ra se deprimía con todo o que sucedía. ¡Que fea e vulgar, …