Nunca nos miran…

E verdade, porque emigrar e moito mais que un problema de papeis. Antano se falaba do sono americano, sobre todo de Cuba, Venezuela e Arxentina, pero non tanto dende un punto de vista como o fixo, “NINGUÉN NOS MIRA”. Un filme xa vello onde o que se ve e que o fracaso para moitos fora …

Lembranzas de Fornelos da Ribeira

Era o Día da Romaría da Nosa Señora das Dores, en Fornelos, e chovía que Deus a daba. Fixera temer a procesión. Afortunadamente para a xente que esperaba o momento; e dicir a hora sinalada e o Ceo despexado, enchendo a Igrexa de veciños ansiosos da presenza da procesión, sempre cos ollos no Ceo, e …

Unha cousa e ser galego; outra como te chaman…

E outra , que te falen de meigas, de morriña que é a sensación de tristeza que todos temos da terra, onde temos Ceo gris, case que sempre gris, e se di que a xente non sabe si sube ou baixa. ¡Vai ti a saber! ¡Claro que te das conta de cando te chaman “gayego”! …

Así era a miña aldea

Así era a miña aldea o final da Guerra Civil, tanto o país como a aldea de Fornelos da Ribeira, totalmente devastada e arruinada, dando paso a un período de dúas décadas de carencias e necesidades de toda índole. A autarquía económica e o intervencionismo do Estado Español, unido o illamento internacional sostido polo franquismo, …

A miña ledicia

E digo ben, porque di, do que ten, produce ou manifesta alegría, ledo, contento, sensación de gozo e contento de ledicia. E digo ben, miña ledicia, porque sempre foi volver o eido de Cambra, no rueiro de O Casco, en Fornelos da Ribeira, despois de sentirme satisfeito do deber cumprido aquí en Vigo, enchido de …

¡¡MATARON A CULTURA!!

Tal como cho digo. No meu Fornelos da Ribeira había dúas escolas e a Igrexa de San Xoán. Logo, aquel Sindicato Agrícola Unión Progresista de Fornelos da Ribeira e Anexos, con unha fermosa biblioteca. Como xa sabedes, a biblioteca non ía a xente porque estaba aberta cando todos traballaban. E a igrexa, non acudían porque …