No rueiro de Rañe vivía este veciño chamado Domingo Rodríguez de Pazos, que tiña un pequeno local para a venta de pintura,pois era pintor escultor de retablos de igrexas. Un verdadeiro artista. A filla chamaba a atención de toda a parroquia polo bonita que era, que axudaba o éxito da venta da pintura. Seu pai … Seguir lendo Pintara a Igrexa de San Xoán de Fornelos
O “Zaragozano” no eido dos Cambra
Agora que estamos, venme a memoria o “Calendario Zaragozano” que había no eido de Cambra, editado polo astrónomo Mariano Castillo, que de forma interrompida, exceptuando a guerra civil, se conserva ata hoxe cos mesmos contidos. Agora que teño tempo dabondo, deume por investigalo Zaragozano, non polo nome senón pola honra de Victoriano Zaragozano, nado na … Seguir lendo O “Zaragozano” no eido dos Cambra
Os Cambra, Carlistas en Arxentina
Teño dúbidas de que os meus parentes, fillos de Clemente Francisco Cambra de Fornelos da Ribeira, emigrados no Bos Aires, se foran baixo a bandeira que combateran no ano 1.806/1.807 contra o invasor británico, testemuñas o Estandarte de Granaderos Voluntarios de Bos Aires, que se conserva no Museo de Luján, a poucos metros da residencia … Seguir lendo Os Cambra, Carlistas en Arxentina
A vellez deixala andar. . .
(Supoño que estará de acordo con migo Pepe Peaguda, da Cruz de San Andrés de Temperley, Arxentina, que me le con frecuencia). A verdade é que xa estamos nela, amigo Pepe, e acudimos cada día o consello da vida, que é a vellez a morte, cando nos chegue. Eu, pola miña parte, non podo dicir … Seguir lendo A vellez deixala andar. . .
Aquel velorio . . .
O fillo do señor Xosé da Patricia, fora sempre un mozo forte e cheo de saudade, envexa das rapazas da parroquia. E con motivo do filme de Xosé Xil, de Taboexa (As Neves), e de Saturnino Piñeiro como director, se empaparan un día, mentres que o señor Xosé da Patricia, como esperto mallador do trigo … Seguir lendo Aquel velorio . . .
Aquel Fornelos de antano
Lémbrome imaxinariamente do meu bisavó Ignacio Estévez de Castro, licenciado en Cánones, sentado o pe do Cruceiro do Casco, meditando as súas alegrías, os seus traballos e as súas inquedanzas. Porque, aqueles períodos da súa vida se arranxaban coa historia: “Filosofía e Natureza”. Penso eu, que naqueles tempos coñecían a hora do día pola sombra … Seguir lendo Aquel Fornelos de antano
