Xa era hora de falar do ano 1.904 cando un alcalde pedáneo da parroquia de Fornelos da Ribeira, afirmaba a presenza das “almas desencarnadas” na que fora Casa Forte de Pedro Álvarez de Soutomaior, onde hoxe está enclavada a Igrexa de San Xoán. Aquel alcalde pedáneo, comentara na taberna, este fenómeno paranormal, testemuña da presenza … Seguir lendo As almas desencarnadas
Etiqueta: fornelos da ribeira
Vivir feliz é esperto
Pola punta dos meus dedos se escapou a alma da miña irmá Pepiña. É o pararraios do bolígrafo evocaron súa presenza. Foi a man quen a lembrou; tamén vai pasando páxina. As lembranzas da prima Nelly Ernestina no acontecer das luces e dos paxaros das noites bonaerenses. A miña madriña Alfonsa Alonso Cambra, de eterna … Seguir lendo Vivir feliz é esperto
Entre bágoas e sorrisos
Adiante! E o único que teño claro, lle dixen o amigo que me acompañaba. Non me importan nin as moscas nin os mosquitos. Seguín pra diante, porque non o volverei a repetilo. Suando a pel, ¡Dixen me! Este Sol está forte e as miñas verbas perdidas entre as follas. Se escota e se sente. Si, … Seguir lendo Entre bágoas e sorrisos
Letras feridas
Lembrando as feridas de Fornelos da Ribeira. A miña terra. Daquela, a República Española fora ben acollida polos fillos de Fornelos. Unha das razóns de tan boa acollida fora a instauración da República, que alimentaba as esperanzas de que se aclarase a morte en 1.920 do veciño agrarista Xoán Dominguez Vieitez, do rueiro de Pedrapiñeira, … Seguir lendo Letras feridas
Hai que vivir para contalo
Así é a historia que os vou a contar. Ese rolo de render galantear, ese mostrarse. . . que da acubillo a unha persoa e tres empregadas do fogar, ese comer groseiro, ese alardear de “señor”, comportándose como burrico; ese chorar na TV. por un recoñecemento sen ter título de xornalista, ese envolverse en roupa … Seguir lendo Hai que vivir para contalo
A miña aldea
“No alto das Fraguiñas Está a Igrexa do pobo; O Campanario da igrexa Funde a Cruz con o Ceo”. - Dime madriña: ¿Hai outra igrexa, como esta No mundo enteiro? - Esta Igrexa so está Meu afillado, na túa mente. Os teus anos non alcanzan As pedras do campanario. - ¿Te lembrarás, meu afillado Cando … Seguir lendo A miña aldea
Debe estar conectado para enviar un comentario.