Lembrando aqueles tempos de cando ías aos capuchinos é vías que por detrás estaba o Campo das Caralladas. Hoxe con meses pasados por auga, comprobo como o tempo pasou e xa pouco te lembras daqueles veciños que “ían a Vigo”. ¡Que tempos! Do embarcadoiro de madeira das Avenidas. Da praia de San Francisco na Ribeira … Seguir lendo O campo das caralladas en vigo
Etiqueta: vigo
Mirando a chuvia ¡Si non chove!
Dende aquel ano de 1.940 ata hoxe, en que cheguei por primeira vez a Vigo, observei unha cidade civilizada sempre, que sobrevive o “virus da China.” O Monte do Castro, e un rueiro bonito para dar a batalla contra a deshumanización do humano. Hoxe, o carril bici, e unha relixiosidade a borde do fanático, ou … Seguir lendo Mirando a chuvia ¡Si non chove!
As miñas cores
Os tubos de pintura que durante moitos anos usei para pintar, pecháronse fai hoxe precisamente anos, quedando as cores da paleta secos; os pinceis amazocados, deixando a estela amarga do augarás metido no baúl das lembranzas para sempre. Xa hai algúns anos que o mal chamado laboratorio enchíase de po. Vigo, a miña terra adoptiva, … Seguir lendo As miñas cores
En beneficio mutuo
De paseo pola cidade fermosa que é Vigo, se pode ver escenas de meniños xogando nos parques... Os adultos, en idade laboral no traballo e os parados nas cafeterías tomando café; os xubilados xogando nos parques, e me pregunto: ¿De verdade, viven moitas persoas en sociedade, ou mais ben, cada unha no seu “caixón”, contiguo … Seguir lendo En beneficio mutuo
A miña sombra, e mais eu.
Lembrando o ano 50 da nosa pobre historia... No mirador do monte do Castro, aló polos anos cincuenta, estaba eu no mes de Agosto coa miña sombra, tombado sobre a herba deste fermoso mirador abalconado, contemplando a fermosa posta de sol ente as Illas Cíes e o mar. Ignoraba entón, chegar os meus 82 anos. … Seguir lendo A miña sombra, e mais eu.
De cando vin para Vigo
Lémbrome de meniño, cando viñera para Vigo, de que Mariña, fora nada na beiramar do Berbés. Por iso lle puxeran de nome Mariña. O pai fora pescador é morrera, desgraciadamente, afogado cando ela tiña uns mesiños. Mariña, o longo dos anos imaxinaba o seu pai de mil maneiras: Forte, tímido, outras veces, miúdo, sen forzas … Seguir lendo De cando vin para Vigo
Condado de Salvaterra do Miño 
Debe estar conectado para enviar un comentario.