Santa tres veces, e tres mil…

Me refiro a Xerusalén, tres veces santa: Xesús, crucificado, Mahoma subindo O Ceo, é Tel Aviv, tres mil veces sensual…

Xerusalén tres veces santa, é Tel Aviv, con mais de tres mil “Tabernas”, Cafeterías e Discotecas, é o hedonismo, a relixión, o deus, dos disioquers: Os templos (Os corpos de cada quen).

Tel Aviv, é unha Miami, pasando por Dubai (con pecado) ,surfistas, topless é mesquitas de Hassan Bek fronte o mar. Ninguén sabe ata que punto a regalía da praia, ten un pouco de sorna, porque ambas se miran de re ollo, se degustan, son diferentes é asisten o “parto”.

Xerusalén non ten festa de compre anos, ninguén sabe cando naceu na escuridade do tempo; uns milenios antes de Xesús, polo que é unha das mais vellas do mundo, agarrada a súa historia, superando día a día, noticias é tensións.

Tel Aviv, ponlle velas os pasteis, como metrópoli mais nova do mundo. Nada un 14- 04- 1.909 a pleno Sol, con 60 familias xudeus, sorteando as duras penas, as dunas do norte de Jaffa (1). Escribiran os nomes en conchas de cor mesturándoas, mentres que os milenarias pedras de Xerusalén se ían ordenando.

Tel Aviv, é unha cidade levantada a partir dos anos 20. A cidade branca, 4.000 edificios declarados pola Unesco, Xerusalén Patrimonio da Humanidade.

A diferenza do Xerusalén xudeu, co que comparte valores de moral relixiosa, tradicional, ente de Palestina contempla atónita a construción de Tel Aviv, como a quen lle plantan nas narices unha cidade libertina.

Entre os anos 20 é agora, palestinos viven e traballan en Tel Aviv, e os que non viven se aproximan a bañarse nas súas praias, entre cines, prostitutas é venda clandestina de terras árabes aos xudeus.

Tel Aviv, é para as xentes palestinas unha postal de ruína e corrupción; cidade libertaria nas ribeiras de Terra Santa, onde se refuxian no seu liberalismo outros con acento árabe para evitar ser expulsados a outros paraísos.
A Xerusalén estatal, subvencionada. Con meniños e pobreza mirando O Ceo; é Tel Aviv, mirando a Terra, orgullosa de ser cidade que nunca durme. Xerusalén non esperta, e uns é outros no fondo de cada historia, camiñan pola muralla vella, buscando na Xerusalén o seu propio destino.¡ Así é a realidade de ambas!

(1) O nome de Jaffa ou Yaifo é de orixe semita occidental, relacionada coa verba hebrea Yafa que significa bela é Jaffa é bela. A tradición helenista a relaciona con Casiopea, nai de Andrómena; despois con Plínio, O Vello, conectado con Jopa, que era filla de Eolo, deus do vento. Yaffa utilizada polos árabes, ata os nosos días. Habitada 7.500 anos ates de Cristo.

Jaffa ten un nexo fundamental con Xerusalén, sendo porta de entrada a Terra Santa. O moderno Jaffa, ten unha heteroxénea poboación de xudeus, cristiáns, é musulmáns, ademais, unha importante atracción turística que invito a seguir na http://www.jaffa-wikipedia.org, onde chama a atención as galerías de arte, teatros, tendas, restaurantes, cafés, é unha variedade de centros de cultura. ¡Merece a pena!